Kahramanmaraş
Kurtuluş Savaşı'nda vurulan ve Konya'daki tedavisinin peşi sıra memleketine dönen Ahmet Baltaş, İstiklal Madalyası'nı kabul etmek düşüncesince 1970'li zamanlarda teşebbüste bulundu. Ancak icra ettiği başvurudan akıbet alamayan Baltaş, 1980 senesinde ise yaşamını kaybetti.
Mart ayında işlemleri başlatan gazinin oğlu Yaşar Baltaş ve torunu Enver Baltaş, kısaca 9 maaş çabanın peşi sıra aileye İstiklal Madalyası'na kavuşmanın sevincini yaşattı.
Aile üyeleri 12 Şubat ilçesindeki askeriye şubesine derece derece yetkililerden madalyayı teyit aldı. Madalya, ailenin en iri oğlu 80 yaşındaki Cafer Baltaş'a teyit edildi.
Cafer Baltaş, AA muhabirine, seneler sonradan babasının madalyasını göğsüne takmanın gururunu yaşadığını belirtti.
Babasının 96 yaşlarında yaşamını kaybettiğini özetleyen Baltaş, seneler sonradan kardeşi ve oğlunun girişimleri kararı iri ortak mevki yaşadığını anlatım ederek, "Allah'ın izniyle nesiller boyu bu gururu taşıyacağız." dedi.
Gazinin en ıvır zıvır oğlu 70 yaşındaki Yaşar Baltaş da senelerce babasının harp hatıralarını kulaktan büyüdüğünü söyledi.
Mart ayında yeğeni Enver Baltaş ile babasının İstiklal Madalyası düşüncesince teşebbüste bulunmaya değişmeyen verdiklerini hatırlatan Baltaş, verdikleri efor ondan sonra iyi ortak sonuca ulaşmanın sevincini yaşadıklarını dile getirdi.
Babasının sağlığında Andırın Askerlik Şubesi'ne müracaatta bulunduğunu fakat o dönemki memurun dosyayı bulamaması zımnında akıbet alamadığını özetleyen Baltaş, "Bu sene yeğenimle konuştuk, 'Bu işle uğraşalım' dedik. Bugün sonuca vardık. Allah'a şükür madalyamızı aldık. Büyük alım çalım duyuyoruz. Bu hissi bildirmek emeksiz değil." sanarak konuştu.
Babasının sağlığında Afyonkarahisar ve Dumlupınar'da Atatürk'ün komutasında savaştığı dönemleri kulaktan büyüdüğünü aktaran Baltaş, babasının 12 sene cephede kaldığını, bu sürenin 6 yılını Yemen'de köle kendisine geçirdiğini, dönüşünde de Kurtuluş Savaşı'nda Afyon Cephesi'nde yaralanarak gazi bulunduğunu dile getirdi.
Baltaş'ın 72 yaşındaki oğlu Ahmet Baltaş da seneler sonradan da olsa madalyaya kavuşmanın sevincini yaşadıklarına ayraç ederek, "Allah devletimize gündüz dikilmesi vermesin. Allah ışık içinde yatmayı baht etsin. O dönemin askerlerinin icra ettikleri fedakarlıktan ötürü onlara minnettarız." dedi.
Torun Enver Baltaş da dedesinin madalyasıyla ailece iri ortak mevki yaşadıklarını aktardı.
Dedesinin anlattığı harp hikayeleriyle yurt sevgisinin katlanarak büyüdüğünü özetleyen Baltaş, şu halde konuştu:
"Dedem sağken sırtında değme daim lekeler vardı. Onu sorduğumda 'Esir düştüğümde bitten ötürü değme güneş 2-3 askerimiz martir oluyordu. O derece derin filo vardı ki bizim yaşamamız mucizeydi' derdi. O anları unutamam. O sırtını gördükçe yaşamış olduğu çileyi bu diyar düşüncesince çekmiş olduğu acıyı ciğerlerinde hissediyorsun.
Bu madalyanın da şuuruyla inşallah hepimiz bu vatana akıllıcasına ortak halde er olmak, er iktisap etmek ve vatanın menfaati düşüncesince elimizden geleni yapmamız gerekiyor. Bu havas anlatılamaz yaşanması icap eder sanarak düşünüyorum. Harika ortak duygu, ailece bu duyguyu yaşadık. Dedeme şükranlarımızı sunuyoruz. İyi ki o devirde bu mücadeleyi vermişler, bu ülkeyi bize dengesiz etmişler kılıç de inşallah onlara müstahak olabiliriz."
Torunu İsmet Baltaş da seneler sonradan dedesinin madalyasıyla ailenin değme ferdinin değişik alım çalım duyduğunu dile getirdi.
