Konya
Emekli müdavim Demirhan, atletizme 1965'te girmiş olduğu askeri lisede 3 bin mt. koşusunda kazanılmış olduğu birincilikle başladı. Askerlik yaşamı süresince Türk Silahlı Kuvvetlerinin spor kulübü Karagücü'nde koşan ve madalyalar elde eden Demirhan, emekliliğinden sonradan da atletizmden kopmadı.
Demirhan, 57 salname atletizm hayatında millî ve arsıulusal turnuvalarda 100'e benzeyen madalya kazandı, 4 kat Türkiye, 1 kat Balkan rekoru kırdı. 2013'te Türkiye Masterler Turnuvası'nda 2 bin mt. sakat koşuda şampiyonluğu kazanıp kategorisinde üstün dereceli ibik Demirhan, 2014'te de Romanya'daki Balkan Turnuvası'nda gene bire ortak kategoride Balkan rekorunun sahibi oldu.
2019'da İstanbul'daki Kapalı Salon Atletizm Masterler Şampiyonası'nda ise 70 gözyaşı gurubunda 400, 800, 1500 ve 3 bin metrede böke bulunan Demirhan, 800, 1500, 3 bin metrede Türkiye rekoru kırdı.
Milli sporcu, en sonuç eylülde İtalya'daki Avrupa Masterler Şampiyonası'nda da 800 metrede birinci, 1500 metrede üçüncü, 3 bin metrede ikinci oldu. Demirhan, deminden ise şubatta düzenlenecek 2022 Türkiye Masterler Şampiyonası'na hazırlanıyor.
"Kazandığım madalyalarda benden ortak tomar onun emeği var"
Demirhan, AA muhabirine, kâffesi başarılarını, rastgele koşulda namına dayanak noktası veren, tagaddi ve idman programlarını düzenleyen 50 salname benzeri Gülizar'a verecekli bulunduğunu söyledi.
Evlendikten sonradan antrenmanlara bu arada gitmeye başladığını tamlayan Demirhan, eşinin giderek idman ve tagaddi programlarına tanıdık bulunduğunu ve antrenörü biçimine geldiğini anlatım etti.
Yarım asırdır eşinin rastgele turnuvada beraberinde bulunduğunu kaydeden Demirhan, "Antrenörüm, rastgele şeyim eşimdir. Antrenmanlarda, yememde, içmemde, rastgele şeyimde programlı ortak biçimde beni yarışlara hazırlar. Benden önceki programları o belirler. 'Şunu giyeceksin, şurası yiyeceksin, şu saatte uyuyacaksın.' der. Yurt içi, iklim dışı kâffesi yolculuklarda daima yanımdaydı. Kazandığım madalyalarda benden ortak tomar onun emeği vardır. Eşime ne derece teşekkürname etsem azdır." diyerek konuştu.
Turnuvalardan önceki eşinin kendisiyle rakip koşucuları çözümleme ettiğini özetleyen Demirhan, konkur esnasında daim namına taktik verdiğini, uyarılarda bulunduğunu dile getirdi.
Sağlıkları el verdikçe ulusal formanın gururuyla hâlâ nice şampiyona berhayat olmak istediklerine dikkati çekici Demirhan, şunları kaydetti:
"Milli formayı giyinmek anca ortak bilinçlilik ki milyonları versen o formanın verdiği heyecanı, o bayrağının göndere incizap heyecanı yaşayamazsın. Torunlarımıza bırakacağımız en iri miras, madalyalarımız, başarılarımız, oralarda çektiğimiz videolar ve eşimle bu arada haysiyet kürsülerinde madalyamızı alırken yaşadığımız anılardır. Gençlere de tavsiyem şu olur, tek muvaffakiyet çalışmadan, arak dökmeden elde edilmez. Çalış, didin, arak dök, sonradan Allah’a afsun et, ne istersen Allah verir. Bir de okumayı, sporu ve ecnebi gönül öğrenmeyi bırakmasınlar."
"O bensiz, ego de onsuz olmam"
Milli atletin benzeri 69 yaşındaki Gülizar Demirhan da turnuvaların tedbir zamanında hâlâ disiplinli davrandıklarını, tagaddi ve idman programlarından ödünleme vermediklerini söyledi.
Sağlıklı beslenmeye baş döndürücü dikkat gösterdiklerini aktaran Demirhan, "Hazır sonuç suları, müheyya yemekler, paketli gıdalar yedirmem. Meyve suyunu kendim sıkarım. Ara öğünlerde sonuç yahut kuruyemiş atıştırır. Akşam yemeğinden sonradan da ortak bilinçlilik yedirmem zira yağ yapar. Akşamüzeri 3 üzere koşuya çıkarız. Ben yürürüm, o koşar. Kronometresini tutarım. Elimde listem olur, 'Üç kat 100 mt. koşacaksın.' derim koşar. '800 metreyi 5 kat koşacaksın.' derim, koşar. O bensiz, ego de onsuz olmam." dedi.
Turnuvalarda da ayrılmadıklarını ve rastgele koşulda birbirlerine dayanak noktası olduklarını vurgulayan Demirhan, şu ifadeleri kullandı:
"O koşarken ego de ona kenardan dayanak noktası olurum. Rakiplerinin özelliğine uyarınca onu uyarıp taktikler veriyorum. Bu bizim alışılagelen dirim şeklimiz oldu. Allah sağlık, sıhhat, ömür verdiği sürece bu arada çalışmaya bitmeme edeceğiz. O koşarken ego kenarda baş döndürücü heyecanlanıyorum. Beni duymadığı vakitler oluyor. Takımımızdaki öbür arkadaşlara 'Beraber bağıralım.' diyorum. Sesimin yettiği derece bağırıyorum. Gururla da madalya almaya bu arada çıkıyoruz."
