İstanbul
Henüz 7 yaşlarındayken namına ortak çeşit öğrenme bozukluğu bulunan disleksi teşhisi konulmuş bulunan ve bu rahatsızlığını gani çokça kitap okuyarak yenen Elif Duru Koçal, 13 yaşında polisiye-fantastik türünde roman yazdı.
İstanbul'da 2007 senesinde doğan Elif Duru Koçal'ın, ilkokula başladığı devirde okuma-yazma dair art kalmış olduğu gözlemlendi. Okul yetkililerinin vaziyeti ailesine bildirmesiyle bilirkişi doktorlara götürülen Koçal'a, meydana getirilen bazısı testlerle ölçülü dozaj disleksi teşhisi konuldu.
Bunun arkası sıra Koçal'ın bu hastalığı aşması düşüncesince gani çokça kitap okuması salık mektubu edildi. Geçen 7 salname süreçte bu tavsiyeye uyarak daima kitap okuyan Koçal, rahatsızlığını yenmeyi başardı.
Kitaplarla da arkadaşlığı bu süreçte ortak güzel güçlenen Koçal, 10 yaşına vardığında genel ağ üstünde ortak blok sayfası açarak yazdığı endamsız hikayeleri paylaşmaya başladı. Hikaye yazmayı aşırı sevdiğini anlayan Koçal, 13 yaşına vardığında ise "Bir Bellek Hatası" adını verdiği polisiye-fantastik türünde romanını yazdı.
Kitap yuvarlak serüvenini AA muhabirine özetleyen Koçal, küçükken okumuş olduğu yazarların namına kip olduğunu, yazarları imza günlerinde görmenin aşırı hoşuna gittiğini, böylecene kendisinin de kitap yazabileceğini düşündüğünü anlattı.
Koçal, hâlâ ilkokula başladığı devirde teşhisi konulmuş bulunan hastalığı mükemmel anlamadığını belirterek,"Bana iane etmesi düşüncesince ortak uzmana gittiğimizde, dolgunca kitap okumam icap ettiğini anlattı ve bana bazısı yazarları önerdi. Ben onları okumaya başladım. Uzmanın verdiği pratiklerle ve okumanın etkisiyle bu problemim adım adım geçmeye başladı ve kıraat sorunumu yenmemi sağladı. Şu an anca ortak zorluğum yok. Sonrasında yazmaya nazarıitibar duymaya başladım. Rahatsızlığımı yenmem düşüncesince okuduğum kitaplar derece derece arttı ve kitap kıraat etmek bundan hakeza benim düşüncesince ortak beğeni olmaya başladı. Böyle olunca da yazmamak olanaksız oldu." sanarak konuştu.
Yazdığı romanı, basılmasının arkası sıra okuldaki arkadaşlarına götürdüğünü özetleyen Koçal, arkadaşlarından görmüş olduğu merakı şu laflarla dile getirdi:
"Benim kitabım mükemmel okulum biteceği devir yayımlandı. Kitabı yazdığım süreçte de arkadaşlarımın bundan haberi vardı zaten. Ama gene de okula götürdüğümde beklemediğim ortak nazarıitibar gördüm. Herkes aşırı sevindi ve benden kitabımı istedi. Yazmayı ve okumayı sevdiğim düşüncesince şahısların bana sağ açıklık on paralık değişmedi. Yeni okula gittiğimde oradaki dostlarım da aşırı heyecanlandı. İnsanlara kitap yazdığımı söylediğimde aşırı heyecanlanıyorlar."
Elif Duru Koçal, kendisi kabilinden okuma-yazma zorluğu çekici küçüklere da tavsiyelerde bulunarak, bu hastalığın katiyen geçmeyecek biçimde düşünülmemesi gerektiğini, alt etmek düşüncesince yollar bulunduğunu, kifayetli dayanaklık etmek alındığında bu sürecin aşırı emeksiz bulunduğunu dile getirdi.
Yazmayı planladığı toy kitaplarının bulunduğunu aktaran Koçal, 2 öykü üstünde çalıştığını, bunlardan birinin gene polisiye-fantastik türünde, ötekinin ise şahısların sahn hikayelerinden oluşacağını belirtti.
"Duru arkadaşlarına layıkıyla aşırı hâlâ ortak tomar çalıştı"
Elif Duru Koçal'ın anası Yeşim Koçal da kızının ekol evveliyat devirde pabuç bağcıklarını, saç tokasını bağlayamadığını, düğmelerini ilikleyemediğini ayırt ettiklerini fakat bunun dair aşırı düşmediklerini, ilkokula başladığı devirde ise kızının yaşıtlarından art kaldığını gözlemlediklerini söyledi.
Anne Koçal, şöyleki bitmeme etti:
"Duru okuyamıyordu ve yazamıyordu. Bazı harflerle rakamları elverişsiz yazıyor, bazısı kelimeleri tersten okuyordu. Bir mesele bulunduğunu ekol bizlere iletti. Biz bunun ne işe yaradığını aşırı algılayamazken, ortak eş dostumuz disleksi sanarak ortak mesele muhtemel deyince, bizim disleksiyle tanışmamız hakeza başladı. evvel ortak uzmandan iane aldık. O, Duru'ya bazısı testler yaptı. Orta dozaj disleksi olduğunu, iane aldığında endamsız müddette bunu aşabileceğini söyledi. 1 yıl denli bu arada icraat yaptılar. Duru yaşıtlarına layıkıyla az buçuk hâlâ ortak tomar çalışmak, savsamak ve kıraat etmek zorundaydı. Duru ikinci sınıfa vardığında adım adım okumaya ve yazmaya başladı. Eğitim koçunun Duru'ya yaşamı süresince aşırı ortak tomar kitap okuması icap ettiğini söylemesiyle Duru'nun da kitaplarla arkadaşlığı başladı."
Kızının öbür küçüklere layıkıyla aşırı kitap okuduğunu ve yazdığını tamlayan ana Yeşim Koçal, "Arkadaşlarına layıkıyla ilkokulda aşırı hâlâ ortak tomar çalıştı, 4. sınıfa vardığında artık, katı aşırı arkadaşı kabilinden yazıyor ve okuyordu. Akademik açıdan da tek mesele yaşamamaya başladı. Bu proses bizim düşüncesince hakeza ilerledi." sanarak konuştu.
"Yazılarını okumaya başladığımızda kılıç de heyecanlandık"
Anne Koçal, kızının aşırı kıraat etmek durumunda kalınca aşırı ortak tomar kitap almaya başladıklarını kaydederek, şunları anlattı:
"Kitap ayrımı yapmadık. Biz gır gır olsun, onu sıkmasın, kâfi ki okusun sanarak istediği gelişigüzel kitabı aldık. Bu biçimde aşırı ortak tomar kitap okumaya başladı. ortak müddet sonradan da yuvarlak başladı. Yazılarını okumaya başladığımızda heyecanlandık. Yazdığı şeyler bizlere ayrımlı gelmeye başladı. Çevremizde yayınevlerinde yayımcı arkadaşlarımıza gösterdik. onlar da ayrımlı ortak imla çeşidi bulunduğunu söyledi. Sonra Duru namına ortak blok sayfası açtı ve orada yazmaya başladı. Bu boyut eş şekilde bizi de aşırı heyecanlandırdı tabii."
Kızı Elif Duru Koçal'ın kitabını tamamlamasının arkası sıra ortak iki yayıneviyle görüştüklerini ve kitabın aşırı beğenilmesi dair basımının yapıldığını, bu durumun menfaatlerini de aşırı bahtiyar ettiğini kaydeden Koçal laflarını şöyleki tamamladı:
"Bu yüz mesail canlı çocuklarımız da olabilir, veliler de olabilir. Bunun hoppadak endamsız ortak proses bulunduğunu bilmelerini, bu küçüklere küçük ortak destekle neler yapabileceklerini görmelerini isterim. Asla umutsuzluğa düşülecek ortak proses değil."
